Kościół parafialny
Najstarsza wzmianka o wsi Wilkowo Niemieckie pochodzi z 1322r. Jednowioskowa parafia z kościołem p.w. św. Katarzyny założona została prawdopodobnie w XIV, a jeżeli była parafia to zapewne i kościół. W dokumentach z lat 1445 i 1459 wiadomo, że kościół był p.w. św. Katarzyny, w dokumencie z 1625r., że p.w. św. Wojciecha, a w 1672r. p.w. św. Marcina.
W XVw. Miały miejsce fundacje ołtarzy, mszy św., kwitło życie religijne. W 1448r. spaliły się zabudowania plebańskie, a m.in. przywilej erekcyjny kościoła. Na początku XVIw. Zbudowano obecny kościół, ale wiek XVI był dla kościoła trudny. Występowały częste zmiany proboszcza. Około 150r. kościół został przekazany braciom czeskim, a w 1625r. dzięki Stanisławowi Wilkowskiemu, przywrócony katolikom.
W 1661r. kościół był konsekrowany.
Kościół był restaurowany na początku XVIIIw. W roku 1819 dobudowano wieżę, ale została ona zniszczona przez pożar w 1931r. Wieżę odbudowano w drugiej połowie lat 30-tych. W prezbiterium znajdują się trzy ołtarze barokowo-klasycystyczne z początku XIXw. Stiukowe. Główny i dwa ołtarze boczne są usytuowane naprzeciw siebie. W ołtarzu głównym w polu środkowym znajduje się obraz św. Marcina z XIXw. Św. Marcin przedstawiony jest jako arcybiskup pomagający ubogiemu.
Świątynia, która powstała jako budowla późnogotycka zachowała niewiele z tego stylu. Z powodu przeróbek dokonywanych na przestrzeni wieków została w znacznym stopniu zbarokizowana.
Parafia ma swój herb przedstawiający św. Marcina na koniu i podającego płaszcz ubogiemu
Świety Marcin urodził się w 316/317r. w Sabarii (Szombathely), na terenie dzisiejszych Węgier. Jego ojciec był rzymskim trybunem wojskowym. Uczył się w Ticinium (Pawia). Mając 15 lat wstąpił do armii Konstancjusza II. Żebrakowi proszącemu o jałmużnę u bram miasta Amiens oddał połowę swej opończy. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus odziany w ten płaszcz i mówiący do aniołów: To Marcin okrył mnie swoim płaszczem. Pod wpływem tego wydarzenia przyjął chrzest i opuścił wojsko, uważając, że wojowanie kłóci się z zasadami wiary. Miał wtedy 18 lat. Odwiedził swoich rodziców, których doprowadził do chrześcijaństwa. Następnie udał się do św. Hilarego, biskupa Poitiers, stając się jego uczniem. Został akolitą. Po pewnym czasie osiadł jako pustelnik na wysepce Gallinaria w pobliżu Genui, gromadząc wokół siebie wielu uczniów.
Święty Marcin z Tours W 361 r. założył pierwszy klasztor w Galii – w Liguge. Dziesięć lat później, mimo jego sprzeciwu, lud wybrał go biskupem Tours. Św. Marcin jako pasterz diecezji prowadził nadal surowe życie mnisze, budząc sprzeciw okolicznych biskupów. Klasztory, które zakładał, łączyły koncepcję życia mniszego z pracą misyjną. Sam odbył wiele wypraw misyjnych.
Zmarł 8 listopada 397 r. w Candes podczas podróży duszpasterskiej. Jego ciało sprowadzono Loarą do Tours i pochowano 11 listopada. Jako pierwszy wyznawca – nie-męczennik – zaczął odbierać cześć świętego w Kościele Zachodnim. Relikwie spoczywają w bazylice wzniesionej ku czci Świętego. Jest patronem Francji, królewskiego rodu Merowingów, diecezji w Eisenstadt, Mainz, Rotterburga, Amiens; dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków, żołnierzy.
W ikonografii przedstawiany jest św. Marcin w stroju biskupa lub jako żołnierz oddający płaszcz żebrakowi. Jego atrybutami są: dzban, gęś na księdze, gęś u jego stóp, koń, księga, model kościoła, dwa psy lub żebrak u jego stóp.
(źrodlo http://www.brewiarz.katolik.pl)